Texto de Bossuet

Estamos ante un texto histórico político o indentificamos porque define unha etapa política que defede no século XVII e XVIII.
O autor do texto é o mesmo Bossuet, un clérigo predicador e imtelectual francés defensopr da orixe divina do poder para xustificar o absolutismo de Luis XIV, sustentou a doctrina do predominio do rei sobre a igrexa católica, chamado galicanismo considerado un dos mellores historiadores.
O texto defende un sistema político denominado Monarquía, o rei ou o príncipe, ten todo o poder dun país, a diferenza de outros países, no que estos teñen un sistema democrático, as decisións colectivas tómase pola poboación mediante eleccións, ou un sistema despótico, é dicir as decisións do home son guiadas pola razón.
Este texto está ambientado en Francia a finais do século XVII e principios do XVIII, describe como os cidadáns non consideran que o príncipe sexa un home particular, que era so n personaxe público, para a poboación o único home particular que hai nesta época só é Deus, e para eles Deus é quen elixe ao monarca para concetrar o poder lexislativo, executivo e xudicial, e que el elaborase e promulgase as leis, gobernara e nomeara os xuíces, ademais disto rei contaba con moitos funcionarios e un poderoso exército.
O século XVIII coincide ca época do Antifo Réxime, e ca Ilustración xa que Bossuet foi un gran pensador, coma os da época, Montesquieu, Voltaire, e Rosseau. Aínda que Bossuet vai ser quen culmina a interpretación histórica, nomeados anteriormente, dedicanronse a criticar a Bossuet.
É monarquía absoluta porque o poder ten unha orixe divina, e é absoluta porque provén de Deus. Tamén mostra paternalismo indica que o rei debe ser coma un pai, e buscar cosa seus actos a felicidade ós seus súbditos